Bahar gelince, 

Pencerelerde neden ağladığımı, 

Daha kimseye söylemedim. 

Gökyüzünü doldurunca, 

Kuşlar çığlık çığlığa, 

İçim içime sığmadı, 

Nedendir bilemedim. 

Acıların sonsuzluğunu tattı yüreğim. 

Gökyüzünün mavisiyle bile, 

Kendime gelemedim... 

Gecelerin yüreğimde başlattığı yangını, 

Senelerdir söndüremedim. 

Ve ben seni sevdiğimi, 

Dert ortağım yıldızlara söyledim, 

Sana söyleyemedim... 

		
		
Dışarda yağan yağmur bana seni hatırlayıyor
Aşkın bende bahar çiçekleri açtırıyor
Sevdan ne kışı ne baharı andırıyor
Edan sanki beni kandırıyor 

Sen baharda açan tomurcuk bir gülsün
İnan ancak kollarımda büyürsün
Gir kalbime ne ağlar nede üzülürsün
Seni Seviyorum demekle ne alçalır nede küçülürsün 

		
		
özgürlük tadına doyulmaz pınardı
başıma gelmedik dert kalmadı
suyundan içtiğim için

nice nice sevgilere gidecektim
savaşlar yoluma taş koydu
barışı seçtiğim için

ne kitabım var ne peygamberim
tanrılarsa çoktan terketmiş beni
dinsiz olduğum için

herkesin para için çıldırdığı çağda
işe yaramaz dediler bana
yazıp çizdiğim için

yüreğimi eğittim şiirlerle romanlarla
gücümü yaşamdan aldım
kötüleri yenmek için

yoksulluk çektim, yalnızlık çektim
katlandım aşkın da acısına
seni sevdiğim için 

		
		
Etrafta kargaşa, fırtına, telaş 
Gözlerinde sevda, gönlümde sevda 
Yar ile bakışmak nice bir savaş 
Gözlerinde sevda, gönlümde sevda 

Şöyle bir uzaktan görünce seni 
İnce bir haz kaplar bütün bedeni 
Hatırlar, iç çeker ve titrer teni 
Gözlerinde sevda, gönlümde sevda 

Tutar ellerini sıkıca elim 
Senden gayrı kelam söylemez dilim 
Çırpınır, deprenir, coşar yüreğim 
Gözlerinde sevda, gönlümde sevda 

Sarılır, kendinden geçecek mi ne 
Dokunurum serhoş, uçacak mı ne 
Bakışında güller açacak mı ne 
Gözlerinde sevda, gönlümde sevda 

Nice olmaz dese, aklıma inat 
Doldurur günümü yirmibeş saat 
Uzat gözlerini, gönlünü uzat 
Gözlerinde sevda, gönlümde sevda 

		
		
Terketmedi sevdan beni,  
Aç kaldım, susuz kaldım,  
Hayın, karanlıktı gece,  
Can garip, can suskun,  
Can paramparça...  
Ve ellerim, kelepçede,  
Tütünsüz, uykusuz kaldım,  
Terketmedi sevdan beni... 

		

Yarım kalmış bir mektubun
Ağıtı, martıların hüzünleri
Enkazların ardı sıra bakan ıslak bir kent,
Ağlayan başakların bakışı,
Eksik kalan şiir gibi
Özlemlere hazırlayıp ellerimi
Veda sözcükleri sızlatmaya görsün yüreğimi

Seninle rüzgarların götürdüğü yerlerde buluşurlar
Yağmurları alırdık akşamları koynumuza
En yaşlı ağaçlar yaşlanmadı bizim kadar
Biz bakışlarda tüketirdik ömrümüzü

Sen; çıplak ayaklarımın götürdüğü yerlerde
Çatlak dudaklarıma can veren
Okyanusları dağlara taşıyan
Kaldırımlardaki kır çiçeklerini
Sevdasına kurban eden 
Yeşili yeşil kılan
Geceyi bana bağlayan

Sen; keşfedilmemiş iklimlerin
Keşfedilmemiş sevdaların kurbanı
Maviye denize
Gözyaşlarını bataklıklara gömen

Sen; altın vuruşunu yaptığım sevgilim
Dönsen de mağdurum
Ezildim sensizliğe
Kabaran dalgalar gibidir seninle dünyam
Katlime sevdan yürüdüm sensizliğe

Sen; en bilinmeyenli denklemlerin çözünürlüğü
Alma artık koynuna maviyi
Oysa ben gitmeliyim
Orcus'un bilinmeyen diyarına

Gün vardı ama zaman yoktu
Anlayacağın sevgilim
Zamanda vardı aslında
Sadece hayat yoktu aynalarda

Gözlerine sevgimi kazıdığım
Açma gözlerini
Gizemlerimi yaşat göz beneklerinde

Ellerine ruhumu teslim ettim
Avuçlarını kalbine götür usulca
Nefesinin soluğuyumdur artık
Açma ellerini ellerinin sıcaklığı bende

Sen; bir ömür beklediğim baharların kokusu
Bedenimin diğer adı
Yaklaş, yok et acıyan yaralarımı
Beklerim,
Aşka susadığım her an gibi

Ey sevgili
Yüreğe yürek
Göze göz vuruştuğum kavgam
Sakinliğimi patlatan
Umarsız, koşulsuz dinginliğim
Uğruna çarpıştığım hüznüm
Bebeğimi içimden alan soluk
Işığı kıran güçsüzlüğüm
Doğayı ömrüme kazıyan serseri
Ey çocuk
Sevdim seni soluduğun hava gibi
Özlemlerini sevdim
Acıyı sevdama katık ettim
Seni her şeye rağmen, kristal sevgilim.